Ellinga, Meldinga Sandes-Guten Av Arnt Birkedal

ein kugut, ein sheriff, ein bleik indianar, <br/>ei kjempelang jenkakø, skylange banar <br/> <br/>av venner og mobbarar dansar og smilar, <br/>og alle skal veta, det er ingen som tvilar, <br/> <br/>sjå mormor, han Erik, ho Anna Lovinda, <br/>no står dei og flirar og ler her i grinda, <br/> <br/>dei ropar, eg svarar: -- Hei, kom no og bli med! <br/>- Eg kjem straks eg får til det heilt siste rimet! <br/> <br/>Ellinga, meldinga, Sandnesguten spring ut av eit stort poetisk overskot og spenner over eit breitt kjensleregister: Tonen er lystig, skjemtande, andektig, alvorleg. Arnt Birkedal reindyrkar her ei personleg tumling med språket som har vore med han gjennom heile forfattarskapen. <br/> <br/>Birkedal signerer samlinga med eit perspektivrikt, personleg essay om songlyrikk.