Mot kaos

<em>Eg går denne blågrå vegen min der den svingar opp til huset, nyt svingen <br>gjennom og med så vakre dagar <br>endåtil dei med hagl og snø og regn er vakre <br>eg er aldri åleine <br>nei, for Hathor er med meg - gudinna for kjærleik og død <br>ho kjem ut av statua si og røskar meg med <br>eller ho tek meg i handa og leiar meg om bord i sitt smil <br>ho breiar fram ein hemmeleg sti <br>den er av sommarkvite heta steinar, dei ber oss ti tusen år <br>denne næraste sola, proxima sin nabo, er far vår <br>han er den mildaste mellom gudar og menneske <br>det er han alltid, så han ropar oss ikkje inn <br>nei enno ikkje <br></em><br>Kjartan Hatløy har lenge hatt ei brennande interesse for egyptologien. I <em>Mot kaos</em> omset han denne lidenskapen i dikt. Boka opnar på diktarens heimstad ved Åfjorden og Lifjellet og trekkjer forbindelsen til Det gamle Egypt - til Nilen og pyramidane i Giza og Luxor. Storleikar frå oldtidas førestillingsverd kjem til syne langs vegen, i skog og vatn, og Hatløy går i dialog med den gammalegyptiske måten å tenkje om livssyklusen på: Han gjer døden til reisekamerat.<br